Bisceglie

Bisceglie

Graag deel ik nog even een foto van de kathedraal van Gravina. Ik sloot hiermee af de vorige keer, maar de foto werd niet geplaatst. In deze kerk wordt je blik vooral omhoog getrokken. En ja, het orgel voorin.

Niet al te ver van onze verblijfplaats ligt de havenstad Bari. Het duurt geruime tijd voordat we via de omliggende industrie en fantasieloze woonwijken de haven en de oude binnenstad bereiken. We vinden een parkeerplaats, o wonder, vlakbij het enorme kasteel, een van de vele die de Schwäbische koning Frederik ll heeft laten bouwen. In de stad Trani zagen we ook al zo’n kolos. De geschiedenis van Puglia is ingewikkeld, hiervoor verwijs ik maar weer naar internet. Daar vind je vast hoe deze Frederik hier is beland.

Tegen de avond komt Bari tot leven. Er zijn nog maar weinig toeristen, de Barinezen zijn terug van vakantie en hebben de stad weer voor zichzelf. Ze zitten druk pratend op de terrassen in smalle straatjes en op pleintjes. We vragen ons af of deze mensen ooit wel eens thuis eten.

We ontdekken de basiliek van St. Nicolaas. Deze ook onder Nederlandse protestanten in ere gehouden heilige is hier bijgezet in een tombe. Oorspronkelijk rustte hij in Myra, in het huidige Turkije. Toen daar de moslims aan de macht dreigden te komen is zijn gebeenteontvreemd door zeelieden (hij is immers onder andere ook hun beschermheilige) en naar de havenstad Bari gebracht. Sindsdien verspreidden de legendes over deze vrijgevige en kindvriendelijke bisschop zich over West Europa. In vroeger tijden was hij al een belangrijke inspiratiebron in het oosten. Nog steeds wordt hij in Oosters Orthodoxe kringen, met name in Rusland, hoog in ere gehouden. Zijn bronzen beeld op het plein dat via twee poorten uitkijkt op zee is in 2003 geschonken door…ene Vladimir Poetin. De enorme in Romaanse stijl gebouwde kerk is van binnen vrij sober. In de krypte waar de tombe is was een groep oudere gelovigen een dienst aan het voorbereiden.

Terug in de smalle straatjes van de oude stad stuiten we op de handel van ene Maria die gefrituurde en gezouten plakjes polenta (een soort dikkemaispap) verkoopt. Aan de lange rij voor haar loket te zien, is de snack populair en een reclamebord verzekert ons dat we niet in Bari zijn geweest als we haar Sgagliozze niet hebben geproefd. Oké dan, we zijn in Bari geweest, maar we hoeven niet weer naar Maria om Sgagliozze te eten.Beter smaakte de pasta in een eenvoudig restaurantje, iets verderop.

Verder landinwaarts bij de stad Andria ligt het Castel del Monte. Ook voor dit kasteel is de eerder genoemde Frederik ll verantwoordelijk. Het ligt als een kroon op een ruim 500 meter hoge heuvel. Een architectonisch vernuftig bouwwerk is het, achthoekig met acht achthoekige torens. Al in de 19e eeuw is met de restauratie begonnen nadat het lange tijd in vervallen toestand was gebruikt door zwervers en plunderaars. Het was niet alleen een goed verdedigbaar fort maar ook een voor die tijd comfortabel verblijf voor de koning en zijn opeenvolgende vrouwen.Een bezichtiging is zeer de moeite waard.

Graag deel ik nog de observatie dat twee typisch Italiaanse vervoersmiddelen langzamerhand uit het straatbeeld verdwijnen: de Ape (bij) en de Vespa (wesp). Een Vespa is een scooter uiteraard, en er zijn ook nog steedsscooters van andere merken. Maar steeds meer zie je e-bikes, fatbikes en elektrische stepjes in het straatbeeld.Een Ape is een klein vrachtwagentje met een soort bromfietsmotor. Ze zijn er nog wel, maar worden zeldzaam. Net als echte bijen.